Zamana Dolanan Tarafım

Yok, yok, yok! Kendimi kaybettim, bulamıyorum. Bakıyorum, görüyorum, duyuyorum ama hissetmiyorum. Korkmuyorum. Hayal etmiyorum mesela, umutlanmıyorum, bir şey beklemiyorum. Yalnızca yaşıyorum, plansız bir şekilde ilk defa yaşıyorum. Tedirgin olup kaçmam gerekirdi her şeyden ama yapmıyorum çünkü tedirgin olmuyorum. Kafamda milyonlarca soru da yok, tek bir tane var: bana sunulan gerçek sende mi?Bahsettiğimiz bir giz var, bir düğüm... iki ucu farklı yerde farklı zamanlara dolanmış bir ip var. Önce dolandığımız şu zamandan kurtulmalıyız ve ben çok beceriksizim. Yapamıyorum! Her şarkı bana Onu hatırlatırken ben, kendim olamıyorum. Her parçamda bir düşüncesi var. Unutamayacağım ayrıntılarıyla inşa edilmiş ruhum. Ruhum sizlere fazla, sizlere yorucu, sizlere boğucu gelir. Aldanmayın bana, ben hiç olmadım ki. ..

Düşünen Kafa

Beni anlamaya çalışmanız, kafa yormanız ve düşünmeniz... işte bunu seyretmek zevk veriyor.

 Bazı anlar ben de sizleri düşünüyorum ben bile kendimi anlayamamışken siz nasıl olur da beni anladığınızı sanırsınız? diye. Tuhafsınız bir hayli! Hangi kafayı yaşıyorsunuz sahi, muhallebi kafa? Yanar dönerli alevli ruhum masanızın orta yerine kurulmuş masanızın ve ödeyeceğiniz hesabın efendisi olmuş, haberiniz var mı acaba? Sokrates kimmiş, elin filozofunu hoş kafanızda büyütmeyin, o hoşluk boşluktandır. İki felsefecinin ve birkaç da şairin cümlesini ezberleyince dolu olmuyorsunuz, ya da ayarlı cümle kurunca zeki olmuyorsunuz maalesef... siz tam bir muhallebi kafasınız. Benim gibi üstinsanların lafları da ağır gelir sizin gibilere, bak yine her zamanki gibi düşündüm de, bu neyin kafası?